zaterdag 26 maart 2016

Witoogeend bij Berkel en Rodenrijs

Na het zien van Frans zijn foto's van de Witoogeend bij Berkel, besloot ik daar toch ook maar eens een kijkje te nemen. Ik had de soort al enige jaren geleden bij Delfgauw gezien, maar dat was een vrouwtje en hier betrof het een on-geringd mannetje. Witoogeend komt voor in ZO-Europa, is vrij klein en heeft een hoog voorhoofd met spitse kruin. Bij het vrouwtje is het oog donker, bij het mannetje wit.
Een ander belangrijk kenmerk zijn de witte onderstaart dekveren. Daarnaast is er een duidelijk afgescheiden witte buikvlek, welke echter bij zwemmende eenden niet/nauwelijks te zien is.
Witoogeend mannetje bij Berkel en Rodenrijs
Het was nog knap lastig om het beestje te vinden, ook al omdat er veel vrouwtjes Kuifeend op de plas rond zwommen, die zeker op afstand wel iets weg kunnen hebben van de Witoogeend. Eenmaal in beeld is hij echter onmiskenbaar, door de genoemde kenmerken en ook het mooie diep kastanjebruine kleed. Wat later vond ik hem terug rustend tegen de oever aan, waar hij een soort defilé afnam van allerlei soorten eenden.
Witoogeend Berkel en Rodenrijs
Witoogeend Berkel en Rodenrijs
Wintertaling Berkel en Rodenrijs
Twee weken later bleek het Witoogeendje spoorloos, maar waren er wel een paar Europese Kanaries en Velduilen in de aangrenzende polder, waar momenteel de nodige graafwerkzaamheden plaatsvinden. Ik trof er Peter Soer en Ellen Sandberg met partner. Na even wat natuur- en foto-ervaringen te hebben uitgewisseld, kon ik toch een mannetje Europese Kanarie vastleggen (met dank aan Ellen voor het aangeven van de juiste vliegrichting), na eerder al de volledige medewerking van een Torenvalkje te hebben gekregen. De Velduilen zaten kennelijk elders.

Europese Kanarie Berkel en Rodenrijs
Torenvalk Berkel en Rodenrijs

In maart 2011 zag ik een vrouwtje Witoogeend bij Delfgauw. Hierbij twee archieffoto's.

Witoogeend vrouwtje, Delfgauw maart 2011
Witoogeend vrouwtje bij Delfgauw maart 2011

De laatste twee foto's zijn een klein eerbetoon aan Henk Harmsen. Henk was van jongs af aan doof, maar dat weerhield hem er niet van om een gepassioneerde vogelaar en fotograaf te worden. Zo zag hij bv Sneeuwgorzen nog eerder, dan dat wij ze hoorden. Bij DEVJO heb ik nog een paar jaar met Henk in hetzelfde elftal gevoetbald. Hij speelde rechtsbuiten, kon behoorlijk hard rennen, maar je moest wel fanatiek naar hem zwaaien, wilde je de bal van hem krijgen: roepen had uiteraard geen zin.

Henk werd in 2006 zwaargewond bij een vreselijk verkeersongeluk met een auto. Hij werd met zijn fiets door een auto, die van links kwam en hem voorrang had moeten verlenen, geschept en belandde met zijn nek tegen een paal. Henk die de auto niet gezien had, raakte grotendeels verlamd en werd na een revalidatieperiode in het Sophia, in het nieuwe verpleeghuis NEBO opgenomen.

Zijn zus meldde begin januari 2010 op de site van de HVB, dat Henk een Witoogeend had gespot vanuit zijn kamer in een sloot van het aangrenzende park Oosterbeek. Een paar dagen later ben ik gaan kijken en heb liggend op een laag sneeuw van zo'n 15 cm een aantal foto's gemaakt van dit fraaie eendje, in een welhaast betoverend winterlandschap. Op zo'n moment denk je ook met dank en respect aan Henk, die hier eigenlijk naast mij had moeten staan.
Henk overleed het jaar daarop, op 25 september 2011. Hij was dus tot het laatst toe, hoe beperkt hij inmiddels ook was, een uiterst alerte vogelaar.

Witoogeend park Oosterbeek Den Haag januari 2010

Witoogeend park Oosterbeek Den Haag januari 2010

vrijdag 4 maart 2016

Zingende Roodkeel, stretchende Buffelkop en sierlijke Geelpoot

Bij een tweede bezoek samen met Frans, op 26 januari j.l., aan de Roodkeelnachtegaal, liet de vogel zich eenmaal erg goed zien op het grasveld voor de "slaapboom".
Roodkeelnachtegaal komt onder slaapboom vandaan

Roodkeelnachtegaal, Hoogwoud
Vanwege toenemende drukte op de locatie, besloten wij om vervolgens de Kleine Topper te proberen bij de Vooroever, onder Medemblik. Daar aangekomen, dobberden er honderden kuifeenden, samen met toppers, futen en zelfs een paar IJseenden, voor de oever. Hoe halen wij hier in vredesnaam, een kleine topper tussen uit, vroeg ik mij af. Nou, gelukkig was Frans er met zijn arendsogen en telescoop: "Ik heb hem hoor" hoorde ik na een paar minuten. Na een paar aanwijzingen, zag ik hem eerst door de scoop en even later door mijn kijker: ja inderdaad een kruintje op de kop en donker grijze bovenzijde. Nu ben ik niet zo'n eenden kenner, maar toch had ik enige twijfel: ik zag geen gemarmerde bovenzijde en vond hem ook niet kleiner dan de aanwezige toppers.
's Avonds werden wij uit de droom geholpen door Guus Peterse van Waarneming: een Hybride Topper x Kuifeend!  Nou Frans bedankt hoor :-) , weer een aanvulling voor mijn langzamerhand indrukwekkende hybridelijst.
Een speurtocht langs de Waddenzee-dijk naar de zwarte rotgans in de polders boven Hippolytushoef, moesten wij vanwege de naderende storm (het was inmiddels windkracht 7) staken.

Hybride Topper x Kuifeend

IJseenden bij de Vooroever

Vrijdag 12 februari, ging ik samen met Harriet, Wim en Frans wederom naar Noord Holland.
Voor 8.00 uur waren wij al bij de brandgang achter de tuinen van de Beukenlaan in Hoogwoud, waar Wim al vrij snel een voor hem onbekende zang hoorde. Bij ons eerste bezoek, dat met de huiskamer en de balkonsessie, hebben wij de vogel niet horen zingen. Bij het tweede bezoek wel, maar ik dacht nu aanvankelijk even aan roodborst (de Roodkeelnachtegaal kan volgens de boeken, trouwens meesterlijke immitaties van andere vogels tussen zijn zang door verweven)
Kort hierna kregen wij hem ook in beeld in het struikgewas, laag boven de grond. Harriet zag de vogel nu ook: voor haar was dat de allereerste keer en dus extra spannend.
Wim concentreerde zich helemaal op het opnemen van de zang en wij durfden nauwelijks adem te halen, ook al, omdat Wim zijn richtmicrofoon per ongeluk thuis had laten liggen (de omgeving-geluiden worden hierdoor beter gefilterd). Ook met fotograferen, waren Frans en ik terughoudend, omdat die geluiden ook hinderlijk zijn voor de geluidsopname.

Frans en Wim, met daar achter de slaapboom, aan het begin van de brandgang
Op een gegeven moment, kwam de Roodkeelnachtegaal tussen de takken door steeds beter in beeld.
Ik ben toen heel behoedzaam achter Wim zijn rug langs geslopen, zodat ik net een vrij richtpunt kreeg voor het maken van een aantal opnames.

Zingende Roodkeelnachtegaal Hoogwoud

Roodkeelnachtegaal
Nadat vier nieuwe waarnemers waren gearriveerd, vertrokken wij richting Den Oever, om bij de Zuiderhaven de Buffelkopeend te zoeken. In de buurt van de haven ontdekten wij een mannetje Grote Zaagbek en een groepje Nonnetjes (3 man en 2 vrouw).

Grote Zaagbek onder Den Oever
Nonnetjes onder Den Oever
De Buffelkopeend daarentegen koste nog de nodige moeite, maar uiteindelijk zagen Frans en ik het eendje vrijwel tegelijk bij de monding van de haven. Zo snel mogelijk belde ik Wim, die samen met Harriet nog de kuststrook meer landinwaarts aan het controleren was.
Den Oever, Zuiderhaven
Buffelkopeend Den Oever
> Vervolgens, na wat opgewarmd te zijn (het was knap guur en grauw weer daar bij dat haventje) door een kop koffie/thee, zochten wij kort naar de Kleine Topper. Echter zonder resultaat en wij zetten koers naar Callantsoog, waar op de geestgronden ten noorden van het plaatsje een Toendra Slechtvalk al enige tijd vertoefde. Wij liepen een paar binnen-duintjes op bij "het Nollenland van Abbestede" (wat een naam, had er nog nooit van gehoord), maar de valk was kennelijk elders "winkelen".
Dus door naar de Putten, tussen Petten en Camperduin, voor de Kleine Geelpootruiter.
Harriet zag al snel een Roodhalsgans tussen een groep kolganzen. Later, bij het zien van de foto's , bleek de vogel echter een ring te dragen aan de rechterpoot.
Niet lang hierna, was het weer Harriet, die ons vanuit de auto opmerkzaam maakte op een eenzame steltloper. Warempel dat was hem nog ook. Ik maakte dat ik zo snel mogelijk uit de auto kwam, omdat ik naast bestuurder Frans aan de verkeerde kant van het water zat, waar Kleine Geelpoot foerageerde. Met een vrij robuuste paal van een hekwerk als statief, kon ik snel enige opnames maken bij nog steeds grauwe en nevelige weer omstandigheden.
Kleine Geelpootruiter, de Putten
Na nog een paar Dwerggansjes op grote afstand door de telescopen te hebben waargenomen, was dit
met zoveel mooie soorten, weer een prima dagje Noord Holland.